Het verslag van Tineke:

Het begon leuk en gezellig, zaterdagavond kwamen Andre Feenstra met zijn Gonnie en Jan Louwerse gezellig eten. Iedereen had wat lekkers gemaakt. Heerlijk geslapen en vanochtend met Jan naar Rotterdam. Op station Gouda ontmoetten we al andere lopers, de sfeer was goed.
In de keet van de BAM bij Rotterdam Blaak een geweldige ontvangst. 10.15 richting start en toen, nadat Lee Towers zijn geweldige werk weer had verricht vanuit de hoogwerker, weg op schema 4.00 uur. Andre als haas en Ad Ooms en ik er lekker bij. We wilden iedere kilometer tussen 5.35 - 5.40 lopen. We begonnen goed, ondanks de kou en de krachtige wind. Tot 15km was het dringen, had het nog nooit zo druk gezien, maar we lieten ons, coachend door Feenstra, niet gek maken en bleven gewoon rustig door hobbelen.
De halve ging mooi , strak op de 4 uur, ik kan echt als een strijkplank lopen, Hans van de Water weet dat. Daarna begon de ellende: een oude blessure van vier jaar gelden, linker knie ging opspelen en dat werd naarmate we de 30 naderden pijnlijk. De man met de hamer had nog meer voor mij in petto want ook de nieuwe en iets minder oude blessures gingen een wedstrijdje doen wie mij de meeste pijn kon bezorgen. Het doorgezakte voorvoetje, bilblessures, pijnlijke heupen, een kleine selectie.Alleen de bovenbenen en de kuiten deden niet mee. De angst bekroop me dat ik door de knie wel eens moest uitstappen als ik er doorheen zou gaan. Achter Feenstra aan rustig blijven doorlopen en niet teveel denken. Bij de waterposten na de 30km mocht ik even wandelen maar dat haalde niet veel uit, dus heb dat erg weten te beperken.
Andre droomde hardop van patat met frikandellen en pakte ook nog zoutstengels aan, ik ging zowat over mijn nek :) We hadden veel pret, want voor Feenstra was het een heel rustig duurloopje dus die liep wat met de toeschouwers aan de kant te dollen...

    

Ik splitste de laatste vier kilomter in twee keer twee en de laatste twee in twee keer EEn. Pas toen geloofde ik erin dat mijn knie het ging houden. Ad Ooms had ons zo rond de 23 km al gelost en , helaas voor Ad, kregen we hem op de 41 weer in het vizier.
Toen mijn knie het ging halen, wilde ik niet dat hij mijn pr van 4.11 ging verbeteren...dus hollen: erop en erover en zwaaiend en juichent ben ik over de finish gekomen. Alle doelstellingen niet gehaald, want ook het familierecord blijft staan op 4.04 van Bert in New York 2007. Mijn pr van 4.11 ook niet gepakt, maar ik haalde de medaille en niet vaak was ik zo blij met die medaille....
Conclusies , nog te vroeg om te trekken, maar misschien is dit wel wat het is....Zo tussen de 4 uur en 4.15.....Hans Lubeck vertelde echter in de keet, dat hij zijn laatste vier , staat op 13 marathons, pas onder de vier uur is gedoken. Er is nog hoop????
Eerst in bad en andere leuke sporten gaan doen...
Tineke Hoekstra

Tot de 36 km nog steeds volgens plan. Nu zo’n 4 minuut 35 seconden per km maar inmiddels (natuurlijk) wel wat verzuurde benen. Het werd zwaarder en zwaarder. Je pusht wel, maar voelt eigenlijk wel dat het tempo er langzaam iets uitloopt. Kilometers 39, 40 en 41 werden daardoor ‘spelbreker’ voor een tijd onder de 3.15. Twee keer 4.52 en een 5.06 (de enige boven de 5 minuten) tilden de eindtijd er net boven. Zelfs een eindsprintje (toch nog een reservetank ergens gevonden) mocht niet meer baten wat dat betreft.
Maar ik heb geen seconde de balen gehad dat dat doel net niet werd gehaald. Een fantastische eindtijd is het geworden en wat ik eigenlijk nog mooier vind is dat de race zo gegaan is als tevoren uitgestippeld. Leuk om te zien dat je je lichaam zo goed kan inschatten wat betreft het te lopen tempo. De negatieve split lukte uiteindelijk ook net niet, maar een verval van 47 seconden is ook prachtig. Trouwens geen hamers tegengekomen, alleen zware benen de laatste kilometers. Blijkbaar hebben de 5 gels hun werk goed gedaan.
Drie uur, 15 minuten en 35 seconden stond er uiteindelijk op de borden!!! Mijn nare nasmaak van 2 jaar terug weggespoeld, een tijd die ik nooit meer hoef te verbeteren wat mij betreft, ik kan weer gerust terug naar de kortere afstanden. Inmiddels begint het lichaam weer wat normaal te doen, ik moet zeggen dat ik toch wel weer goed stuk zat achteraf. Maar ja, met een heerlijk euforisch gevoel voel je dat een stuk minder haha. Nu lekker herstellen en dan eens kijken wanneer ik weer zin heb om de schoenen aan te trekken…. Nogmaals dank aan iedereen die langs de kant heeft gestaan om me te steunen vandaag en tot loops.
Jan.

Omstreeks September vorig jaar had ik een droom om na 11 jaar en voor mijn 70ste jaar nog eens een marathon te lopen. Maar ik ben geen dromer maar een doener. Daarom eerst gaan trainen voor Linschoten en als die halve marathon goed ging dan inschrijven voor de Rotterdam Marathon. Ik zou dit keer niet voor een tijd gaan (een P.R. zat er toch al niet in) maar heel relaxed gaan lopen.
En dat is precies wat er gebeurd is. De eerste 30 kilometer waren een waar genoegen. En toen kwamen de onvermijdelijke krampverschijnselen ondanks veel drinken en vloeibaar voedsel in de vorm van gel. Ik kon niet niet meer echt aanzetten en ben dus de laatste12 kilometer naar de finish gestrompeld.
Gelukkig stonden op 34 kilometer Jos, Sjaak, Govert, Nel, Fred, Jolanda, Ceciel en Einte (hopelijk ben ik niemand vergeten) om mij aan te moedigen. Dat was echt een hele steun. En wat goed dat jullie al die tijd zijn blijven wachten op die AOWer.

    

Ongeveer een kilometer verder stond de man aan wie ik alles op loopgebied te danken heb: Hans van de Water. Ook die gaf me weer extra kracht om door te gaan en hier kreeg ik het gevoel dat ik het zal halen.
Het behoeft dan ook geen uitleg hoe ik me voelde toen ik de Coolsingel op draaide en in de verte de finish zag opdoemen. Ik kreeg er ondanks de kramp toch nog een eindsprintje uit.
Na de finish stonden mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen als een ontvagstcommitee mij op te wachten met de wereldbeker in de vorm van een ballon, die ik door de sterke wind uit mijn handen liet glippen en nu ergens door Rotterdam vliegt. Gelukkig waren er wel foto's van gemaakt.
Het was een dag om nooit te vergeten.
Inderdaad een droom die werkelijkheid werd.
Ruud

Tot mijn grote vreugde kon ik het tempo tot 30 km goed vasthouden en kwam er een beetje hoop. Op naar de 32 (stond Karin) en de 34 (Boerderij supporters) en bij de 35 begon het rekenen. Iedere kilometer werd afgetikt en de marge werd steeds beter in mijn voordeel. Vanaf 38 km wist ik, dat het mogelijk was mits ik geen problemen zou krijgen en bij 40 km wist ik het zeker. Nog even naar de kubuswoningen om vervolgens over de streep van de laatste 1000 meter te lopen. Met een grote grijns keek ik op mijn horloge en kon het genieten van de laatste km beginnen. Zo'n 200 meter voor de finish zie je echt de klok en dan weet je het zeker BRUTO en NETTO onder de 3 uur.
Sjaak, die close-up foto, was dat nu echt nodig? ;-) (Volgende keer effe poseren...?!)
Nogmaals iedereen bedankt voor de aanmoedigingen en Liesbeth heel erg bedankt voor de C stikker.
Henk

Hallo, Boerderij Runners, hierbij een verslag hoe ik mijn 16e marathon heb volbracht met voor mij een minimale voorbereiding.
Laatste weken lekker gelopen op de zondagochtend en wat extra kilometers gemaakt (langste training van 2.14 uur) om te kijken hoe mijn lichaam na een lange tijd van blessures zich zou houden.
Paasweekend een week voor de Marathon 3x getraind en toen min of meer besloten (twijfels? Ben je gek) om mee te gaan doen, dinsdagavond nog een training van een uur, ging lekker na een pittig training wekend.
Woensdag aan mijn werkgever vrij gevraagd voor vrijdagmiddag om naar Rotterdam te gaan om een startnummer te gaan halen, ik wist toen nog niet of die er nog zou zijn dus op goed geluk naar Rotterdam.
Ik was wel woensdag al begonnen met koolhydraten stapelen voor het geval dat ik mee zou doen, dus daar kon het niet verkeerd door gaan.
Het inschrijven was geen probleem, startnummers genoeg, dus met nog steeds veel twijfels startnummer opgehaald met mooi T-shirt weer terug naar Gouda via het Kralingse Bos en daar weer die twijfels kwamen boven drijven met de gedachte van hoe ik daar zondag zou lopen?
Vrijdag Henk gebeld om te vragen hoe laat ze zondag naar Rotterdam zouden gaan en waar zij zich gingen omkleden en dat bleek bij de BAM te zijn op de Blaak, een perfecte locatie vlak bij de start (ik heb mezelf toen gelijk maar uitgenodigd?).
Zaterdag een drukke dag, mijn verjaardag gevierd dus een huis vol visite, zeer gezellig maar niet een echt een rustige voorbereiding een dag voor de marathon.
Zondagmorgen 6.30 opgestaan en rustige voorbereiding (mijn tas vrijdagavond al in gepakt wegens mijn verjaardag op zaterdag ) om om 8.37 met de trein naar Rotterdam te gaan naar station Blaak waar de bouwkeet van BAM naast is.
Na het omkleden om 10.15 naar de start, ( en ook ik heb van Liesbeth een Sticker gekregen nogmaals dank , niet omdat ik een snelle marathon zou gaan lopen maar wel fijn om gauw in je ritme te komen) met Henk op het kanonschot gewacht om wederom een marathon te gaan volbrengen met voor mij maar 1 doelstelling en dat was gezond uitlopen met een tijd van ??
De twijfels die ik had waren verdwenen en waren overgegaan in, ik ga er voor en ik zie wel hoe ver ik kom.
Na de start gelijk in lekker ritme, na ca. 10 km komen diverse Goudse Runners mij voorbij, Rob, Jan, in een hoger tempo en ik dacht, die gaan lekker, als ze dat volhouden dan wordt dat een mooie tijd. Bij 10 km stonden Henk zijn vrouw en zoon en die lieten zich horen met aanmoedigingen.
Halve marathon in 1.45.10 was daar zeer tevreden over ondanks dat ik mijn benen al een tijdje voelde.
Op een gegeven moment kwam er een groep 3.30 uur over mee heen en daar ben ik een tijdje mee meegegaan totdat ik dacht, niet doen, er komen nog moeilijke km. aan, maar ik kreeg hier wel het gevoel, ik ga deze marathon uitlopen.
Bij ca.31km wederom aanmoedigingen van Karin en Joost.
Trouw elke 5 km. mijn gel en bij de drankposten kleine hoeveelheden vocht ingenomen en bij een van die drankposten waar verstandelijk gehandicapten ons van vocht voorzagen vroeg ik een biertje maar dat had ze niet, ze had wel een tuinslang die ze wel even ging pakken om mij te verfrissen maar ik ging er als een haas van door!(ja hoor, echt niet).
Bij 34km stond een grote groep Boerderijrunners die mij daar niet hadden verwacht, er werd zelfs door Fred naar mij geroepen hoe ik daar nou kwam te lopen, en gaf ik als antwoord, nou gewoon inschrijven.( gewoon?)

Laatste 4of 5 km. nog kracht over om mijn pas te gaan vergroten, ik heb veel stukken wat kleinere pas gelopen om krachten te verdelen.
Laatste km. toch zwaar, lijkt veel langer maar is toch weer een mooie laatste km.
Deze marathon is voor mij een van de mooiere marathons die ik heb uitgelopen met toch nog een mooie tijd ondanks de minimale voorbereiding, met ervaring en lopen met je hoofd kom je ver, 42.195 mtr.
SUPER LEUK, Peter Bennis

PS
Alle Runners, gefeliciteerd met weer een marathon en voor diegene die met gezond verstand zijn uitgestapt, of door blessures niet hebben kunnen lopen, er zijn nog vele marathons te gaan.
Supporters bedankt.